Hé, Hé EINDELIJK WEER D’N TOER
De maand juli betekent voor elke wielerliefhebber het volgen van d’n Toer (Tour de France)
Ik weet nog dat ik vroeger als klein ventje elke dag de Tour volgde via een ouderwetse transistorradio. In die tijd woonde ons opa (de opa die elke dag m’n fiets woog) naast ons in de Kerkstraat. Tijdens de grote vakantie werd de tent gezet onder de grote kriekenboom achter in de tuin en sliepen we gedurende enkele weken zelfs in de tent. Dat was dus kamperen in d’n hof. Spanje, Turkije of Griekenland was niet aan de orde.
Overdag om 14u precies begon de uitzending van Radio Tourflits en lag ik gekluisterd aan de radio in het tentje. Vooral de bergetappes waren geweldig. Het enthousiaste commentaar van Theo Koomen was natuurlijk legendarisch. Ik weet nog goed dat Joop Zoetemelk last had van een steenpuist aan z’n zitvlak en dat er gespeculeerd werd om een flinke biefstuk in z’n broek te doen.
Het laatste uurtje kon je dan volgen op de televisie. Toen nog in zwart-wit ; je kunt het haast niet geloven.
’s Avonds werd er altijd een extra uitgave van Het Volk rondgebracht met daarin allerlei informatie over de Tour. Om een extra centje te verdienen werd ik vrijwilliger om dit gazetje rond te brengen. Ik nam het over van Ad van Meer die het op zijn beurt overgenomen had van z’n broer Jacques. Het was een hele toer om dat gazetje overal te bezorgen. Alle uithoeken van de Pin moesten bereikt worden : van Zoomvliet tot Hoevekestijn en van de Vleet tot ’t Centrum. (jaja, Geertje Govaerts en Theo Schuurbiers moetsen ook voorzien worden). Eerst moest je van te voren gaan ronselen wie er allemaal het krantje wilde ontvangen en daarna maakte je een efficiënte route.
Het leukste van het Volk vond ik eigenlijk het zoeken van de muis! Er stond dagelijks een tekening in waarin twee muizen verstopt waren. Soms leverde dat ruzie bij ons thuis op want ik kleurde de muis wel eens blauw met een ballpoint en dan kon onze Kees hem niet meer zoeken.
Tijdens het bezorgen van het Volk reed ik soms hele touretappes na. Ik stond dan tegen de wind op m’n trappers en deed net alsof ik een berg aan het beklimmen was.
LIFE
Ik weet ook nog heel goed dat de Tour een keertje vlak langs het Anker (tussen Roosendaal en Wouw) kwam, maar ik heb toen niet veel meer dan een flits gezien.
Tijdens latere vakanties heb ik de Tour dan life bezocht. Een keertje heb ik te voet een berg beklommen en zag toen alle fietsers naar boven zwoegen (nadat er eerst wel een uur allerlei wagens en moto’s voorbij kwamen razen.) Het was ergens in de Pyreneeen dat ik de toen nog geheel onbekende Pantani naar boven zag vliegen. Op een tv’tje op de accu van een auto aangesloten zagen we de finish.
Samen met Frank Nouws ben ik dan ook nog eens met een gehuurde ATB naar boven gereden op de Luz Ardiden. Frank kwam toen van de Marmotte en was in topconditie We waren destijds op vakantie in de buurt van Lourdes, en ik heb hem toen alleen maar van afstand zien rijden. We hebben een eindje voor de top gewacht en alle renners boven zien komen. Na afloop van de etappe reden we naar beneden en de renners kwamen ons toen voorbij zeilen alsof we stil stonden. Ongelofelijk was dat.
Hoe je het ook bekijkt Juli is een echte Tour maand en ik wens dan ook iedereen veel plezier met het luisteren, kijken of bezoeken van de Tour de France.
Tot de volgende keer,
Jan Hellemons